Een gewone woensdag in februari. De dag na Valentijnsdag. De wind waait met tussentijdse vlagen kloppende en gebroken harten de wereld in en uit. De speelplaats ligt er verlaten bij. En toch dwarrelen in de bibliotheek, de Magrittezaal en tal van andere lokalen al klinkende stemmen en andere geluiden op het ritme van verandering. De omtovering van tal van locaties tot heuse Romeinse ateliers is immers van start gegaan.
Bij het belteken stromen groepjes tweede- en derdejaars de Romeinse ruimtes in om zich te smijten in dans, muziek, theater en koken. Om adembenemende schilderijen, portretten, zuilen, plattegronden, inscripties en spreuken weer tot leven te wekken. Om de strijd aan te vatten in de battle van de 7 wereldwonderen of te ontsnappen uit Eos. Om in de huid te kruipen van Romeinse soldaten, dames, jongeheren en keizers. Om trofeeën, juwelen of instrumenten te vervaardigen. Om alles vast te leggen en aaneen te rijgen in én met beeld en woord.
Afgaande op de stralende blikken en glimlachende gezichten is de voormiddag al mooi geweest. En dan begint het decoreren en fatsoeneren. Het repeteren en het finetunen. Want er staat nog iets groots op het programma: een show ’s avonds voor ouders, broers en zussen. Om te tonen wat onze leerlingen verwezenlijkt hebben. Om te tonen wat Latijn én de Romeinen zo’n betoverend karakter geeft.
Wat bijna niemand ooit voor mogelijk hield, gebeurt met de hulp van enorm veel gewaardeerde helpende handen. Vanaf de ingang staart hij je al indringend in de ogen: keizer Claudius. De Magrittezaal wordt het toneel voor een magisch gebeuren waarbij presentatoren alles aan elkaar weven en zorgen voor een vlekkeloze reis doorheen zijn leven. Het vrij podium zet de toon: seconden van kippenvel en lachkuiltjes wisselen elkaar af tot het slotstuk van de avond: de prijsuitreiking van de miles aureus. Gouden soldaten voor het winnende filmpje over de Trojaanse oorlog.
Pakkend en bijblijvend. Als het niet het nagalmen is van de soldatensandalen op het houten podium, dan is het toch wel de indrukwekkende zuilengalerij uit houtskool of de zinderende sfeer uit de zaal. Om af te sluiten met de woorden van een leerling: “Het was zeer bijzonder hoe al de leerlingen op één voormiddag tijd de hele voorstelling in elkaar hadden geknutseld. Zou het zo opnieuw willen doen.”
Astrid Van Den Bossche
Error
Joomla Gallery makes it better. Balbooa.com